الگوی
جنگندگی و صبر و صلابت
«دلم می‌خواهد از خواهر عزیزم گیتی با همه جنگندگی، صبوری و ظرفیت و صلابت
و صلاحیتهایش یاد کنم». مریم رجوی. 15شهریور 92.
زن
قهرمان و دلاور و با صلابتی که سالها، هم‌چون لنگری، در سازمان مجاهدین خلق ایران،
حضورش و مدیریتش، راهگشا و انگیزه بخش رزم مجاهدان و رزمندگان ارتش آزادی بود، گیتی
گیوه چیان نام داشت.
او
هم از نسل زنان و دخترانی بود که با پیام پیشتازان مبارزه رهایی بخش، سدها و موانع
ورود و حضور زنان در عرصه‌های تعیین کننده اجتماعی را کنار زدند، در راه پرسنگلاخ
رهایی زن گام برداشتند. زنانی که از الگوهایی هم‌چون فاطمه امینی و اشرف رجوی و از
انقلاب مریم رهایی پیام گرفتند، و این پیام را به‌کار بستند و خود به قله‌هایی در
توانمندی در زمینه‌های سیاسی، تشکیلاتی، نظامی و ایدئولوژیک تبدیل شدند.
مجاهد
قهرمان گیتی گیوه‌چینیان، تا قبل از آشنایی با سازمان در سال 57، فعالیتهای سیاسی
خود را در ارتباط با دانشجویان مبارز شروع کرد وبا شرکت در تظاهرات و مطالعه و
شرکت در جلسات کتاب خوانی قدم در راه مبارزه برای آزادی گذاشت. او در مورد آشنایی‌اش
با مجاهدین نوشته است:
«بعد از قیام و بعد از سخنرانی برادر در دانشگاه تهران در اسفند 57 با
سازمان آشنا شدم. و از طریق بچه‌هایی که ارتباط داشتند شناختم بیشتر شد… با شناختی
که به‌دست آورده بودم به انجمن (دانشجویان) پیوستم و نیمه وقت کارمی کردم. تابستان
58 به‌طور حرفه‌یی مشغول کار شدم».
او
فعالیت خود را در صفوف میلیشیای مجاهد خلق از عضویت در تیم فروش نشریه شروع کرد و
در اواسط سال 58 مسئول دانش آموزی شرق تهران شد. پس از 30خرداد وارد بخش ضداطلاعات
سازمان گردید، و در اوایل سال 61 به خارج از کشور اعزام شد.
گیتی
قهرمان در تمام مسئولیتهایی که به او واگذار می‌شد با تمام جدیت و توان وارد می‌شد.
مسئولیتهای بسیار متنوع و پر تضاد و مشکل را با صبر و توانمندی خاص خود، به عهده می‌گرفت.
از سال 62 تا سال 66 مسئولیت مجموعه آموزشی کودکان و فرزندان مجاهدین در فرانسه و
بغداد و کرکوک را برعهده داشت. سپس مسئولیت قرارگاه حنیف در بغداد را در سال 66
برعهده گرفت. با تشکیل ارتش آزادیبخش ملی ایران، گیتی عرصه‌ای صعب از امور نظامی
را فتح کرد و در 4عملیات بزرگ جنگید. در عملیات آفتاب در موضع فرمانده آتشبار، در
نبرد چلچراغ فرمانده گردان مکانیزه، و در فروغ جاویدان فرمانده گردان پیاده و
بالاخره در نبردهای دفاعی مروارید فرماندهی محور چهارم را به عهده داشت.
او
در سال 71 ریاست ستاد تخصصی ارتش آزادیبخش را برعهده گرفت. مسئولیتهای بعدی او
فرماندهی ضداطلاعات ارتش آزایبخش ملی ایران بود.
مجاهد
قهرمان گیتی گیوه چیان در حالی که عضو ارشد شورای رهبری بود، در هر رده و در هر
سمتی که قرار می‌گرفت حداکثر مایه‌گذاری و سخت‌کوشی و توان خود را بارز می‌کرد.
حضور و نقش او در حل و فصل بغرنج‌ترین مسئولیتهایی که برعهده می‌گرفت، بر افسانه
ناتوانی زن مهر باطل می‌زند.
این
میزان از مسئولیت‌پذیری و صلابت در برخورد با مشکلات و حل و فصل آن، به‌ویژه در
دهه 80 و در دوران پایداری پرشکوه اشرفیان، الگوی صبر و استقامت برای تمام
همرزمانش بود.
آخرین
کلماتش، باز هم از همان عزم و اراده و صلابت حکایت دارد:
«در شب قدر مولای متقیان
علی (ع) قدر خودم را رقم می‌زنم و متعهد می‌شوم که من مجاهد اشرفی، به پشتوانه
خون شهدای سرفراز مجاهدین، به‌پشتوانه 48سال تاریخچه بی‌نظیر فدا و صداقت سازمان،
به پشتوانه رهبری ذیصلاح یعنی رهبری عقیدتی ضد ظلم و استثمار و ارتجاع… متعهد می‌شوم
که تا آخرین قطره خون و تا آخرین نفس در مسیر علی (ع) که پرچمدار آن خواهر مریم و
برادر هستند، بجنگم و همواره یک مجاهد بدهکار و شکرگزار و تمام‌عیار در تمام صحنه‌های
نبرد این دوران باشم و از هیچ چیزی فروگذار نکنم».
