تابلویی شورانگیز از یک زندگی - خاطراتی از غلامرضا خسروی نوشته زندانی سیاسی مجید اسدی
از بذر کانون شورشی ۳۵۰ اوین، زندان به زندان، کوچه به کوچه و شهر به شهر هزار کانون شورشی و عصیان
رویید و برخاست و به‌بار نشست تا بر جباریت و جاهلیت دوران بشورد و بشوراند و طرح
چشم‌انداز میهنی عاری از غارت و ستم را بر پرده سیاسی اجتماعی ایران به تصویر کشد.
همراه سه تن دیگر جزء آخرین نفراتی بود که پس از بیست روز انفرادی وارد
بند شد. با سری تراشیده و چهره‌ای تکیده ناشی از اعتصاب غذا، ناگهان در برابرمان
ظاهر شد. تبسمی به‌لب داشت و با هم وارد اتاق شدیم. زخم‌های به‌جا مانده از
باتونهای گارد در ۲۸فروردین هنوز بر تن‌اش خودنمایی می‌کرد. در همان ساعت اول شرح تمام
اتفاقات آن بیست روز بارها از زبان این و آن برایش بازگو می‌شد، از خسارتهایی که
وارد کرده بودند، اموالی که غارت شده بود، از کبودی و جراحتها، سخن‌ها میرفت. در
آن حین وقتی شنید که عده‌یی از هموطنان به نشانه همبستگی با زندانیان، سرهای خود
را تراشیده‌اند با این‌که تا آن لحظه ساکت و آرام تنها به صحبت‌ها گوش می‌داد، اما
به ناگهان با دستپاچگی بلند شد و به هواخوری رفت. وقتی برگشت گفت باید پیام تشکری
خطاب به مردم بنویسم.
بعدها بود که فهمیدم چرا رغبتی نداشت تا از اموال به‌یغما رفته و ضربات
باتون حرفی بزند. آخر از آن جنس نبود که مرغ خاطرش صید دام چنین وسوسه‌هایی شود و
با آرمانش کسب و کار راه بیندازد و وجه آن را نقدا از مردم طلب کند، بلکه به‌خوبی
می‌دانست که نبرد با خصم خدا و خلق تنها با شراره‌های عشقی بیکران نسبت به مردم
روشن می‌ماند و عشق، قبل از هر چیز فدا کردن خویش است و این‌گونه با نفی خویش، خود
را در برابر همه رنجها و آلام مردم، شریک و متعهد می‌یافت.
این روزها در پایداری زندانیان سیاسی نام و یاد مجاهد سرفراز غلامرضا خسروی میدرخشد زندانی سیاسی سهیل عربی از او فرابشر یاد کرد و گفت غلامرضا برایم چون برادر بزرگتر و استاد شد
اعتراف به زیبایی، تنها گرامیداشت زیبایی نیست، آغاز تداوم زیبا شدن است. وجه و نمایی از این زیبایی، اعترافی است که در زندگی‌مان کسانی بودند، هستند و خواهند بود که در فلسفه‌ی حیات و مرگ خود،
شهید غلامرضا خسروی ” متولد 24 تیر 1344 ” سوادجان ، متاهل و پدر یک فرزند، متخصص جوشکاری،
اولین بار در سن ۱۶ سالگی و در سال ۱۳۶۰ به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق دستگیر
و مدت ۶ سال را در زندان گذراند.
پس از آزادی در کنکور
دانشگاه قبول شد ولی به‌خاطر سابقه ی هواداری از مجاهدین از ادامه تحصیل در دانشگاه
محرومش کردند. وزارت اطلاعات شرط پذیرش او در دانشگاه را همکاری با رژیم اعلام کرد
اما غلامرضای قهرمان به این شرط ننگین تف کرد.
غلامرضا در 5 اسفند سال
۱۳۸۶ بار دیگر در رفسنجان دستگیر و به اتهام اخوند ساخته (جاسوسی ) برای سازمان مجاهدین
به سه سال حبس قطعی و سه سال حبس تعلیقی محکوم شد. دادگاه تجدید نظر اما محکومیت وی
را تشدید و شش سال حبس قطعی را برای این زندانی تایید کرد.
اسنادی که بازپرس پرونده
برای اثبات جرم جاسوسی به دادگاه ارائه کرده بود، شامل چند عکس از دیوار نوشته‌هایی
در حمایت از سازمان مجاهدین بود که وی از طریق ایمیل برای این سازمان ارسال کرده بود.
همچنین کمک‌های مالی ای که آقای خسروی برای این گروه فرستاده بود.
غلامرضا پس از شکنجه های
جسمی و روحی و بازجویی‌های طولانی برای مصاحبه ی تلویزیونی در بازداشتگاه اداره اطلاعات
و زندان 64 وزارت دفاع، در آذر ماه 89، در حالی که تنها دو سال از حبس او باقی مانده
بود، به خاطر کمک مالی به مجاهدین و بدون حتی یک دقیقه گفتگو با وکیلش دوباره محاکمه
و در دادگاهی غیر علنی به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شد.
دژخیمان رژیم در حمله
وحشیانه 28 فروردین 93 به بند 350 اوین غلامرضا را با کینه و سبعیت خاصی مورد ضرب و
شتم قرار داده و با بدنی خونین و کبود، به انفرادی بند 240 منتقل کردند.
دربند 350 غلامرضا همیشه
یک آرم مجاهدین که خود روی مقوا ترسیم کرده بود داخل بوفه‌اش بالای سرخود نصب کرده
بود
غلامرضا مجموعا 40 ماه از 6 سال دوم زندانش را در انفرادی گذراند و همزمان با روز ولادت امام حسین (ع) در زندان گوهردشت کرج در تاریخ 11 خرداد 1393 سربدار شد .
رژیم پیکر این شهید سرفراز را بر خلاف خواست خانواده و از ترس تجمع مردم، شبانه در آرامگاه باغ رضوان اصفهان به خاک سپرد.
مردم سوادجان زادگاه مجاهد شهید غلامرضا خسروی ، طی مراسمی در مسجد جامع، در اعتراض به اعدام جنایتکارانه این فرزند قهرمان خود به دست دژخیمان رژیم آخوندی مراسمی برگزار کردند.
سیزدهم خرداد 93 مردم سوادجان ، زادگاه غلامرضا تجمع کردند و در حرکتی نمادین و اعتراضی بسوی مسجد جامع راهپیمایی نمودند. جمعیت شعار می‌دادند: مجاهد گرانقدر شهادتت مبارکاین مراسم مورد یورش مأموران امنیتی و انتظامی قرار گرفت.
از یادگاریهائي که از غلامرضای قهرمان بجای مانده است دست نوشته های اوست که موفق شد آن ها را به بیرون زندان بفرستد
از جمله دست نوشته ای از مجاهد
شهید غلامرضا خسروی که در وصف یاران سرفرازش سروده بود
آه ای شقایقان، بهاران
من! یاران من ! ، از خاک و خاره خون شما را
،حتیطوفان نوح نیز نیارد سترد
، زانک
هر لحظه گسترانگی اش بیش می شود،آن
گونه ای که باران ، هر چند تندتر
مجلس نمایندگان از دولت
آمریکا می‌خواهد که با دولت عراق و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد به کار بپردازد
تا اطمینان حاصل شود که ساکنان لیبرتی بدون هیچ استثنایی بر اساس یادداشت تفاهم دسامبر
2011 به‌طور امن در خارج از عراق و ایران مستقر گردند
مجلس نمایندگان دولت را
فرا می‌خواند که با دولت عراق به‌کار بپردازد تا برای ممانعت از حملات آتی و تضمین
سلامت و امنیت ساکنان، سطح حفاظت لیبرتی را به سطح حفاظت فرودگاه بین‌المللی بغداد
برساند
مجلس نمایندگان از دولت
می‌خواهد با دولت عراق به‌کار بپردازد تا همه تلاش‌ها را برای تسهیل دسترسی و توانمندی
ساکنان برای فروش داراییهایشان در اشرف و لیبرتی به‌عمل آورد
مجلس نمایندگان دولت را
فرا می‌خواند با دولت آلبانی و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد برای تسهیل و تأمین
مکانهای مناسب استقرار برای بقیه ساکنان لیبرتی در آلبانی به‌کار بپردازد تا زمانی
که آنها در این زمینه خودکفا شوند.
قطعنامه شماره 650 مجلس
نمایندگان آمریکا درباره حفاظت و امنیت مجاهدان لیبرتی در 17مارس 2016 (27اسفند
94) توسط قاضی تدپو رئیس زیرکمیته تروریسم ارائه شد.
این قطعنامه که از حمایت
یک گروه دو حزبی متشکل از 65تن از نمایندگان، شامل رؤسای کمیته‌ها و زیرکمیته‌های مجلس
نمایندگان، از جمله اد رویس رئیس‌کمیته امور خارجی و الیوت انگل رئیس دموکراتها در
این کمیته برخوردار است، در اجلاس رسمی کمیته خارجی به بررسی گذاشته شد و باتفاق آرا
نمایندگان از هردو حزب دموکرات و جمهوریخواه به‌تصویب رسید.
از این پیشتر اد رویس
رئیس کمیته امور خارجی کنگره آمریکا در جلسه‌ای که به‌مناسبت عید نوروز 1395 در کنگره
آمریکا برگزار شد، با تأکید بر تعهدات آمریکا برای حفاظت مجاهدان اشرفی در لیبرتی گفته
بود:
اد رویس: ما یک مسئولیت
ویژه از طرف ایالات متحده برعهده گرفتیم وقتی گفتیم، ما افراد را از حملاتی که از ایران
نشأت گرفته می‌شود محافظت می‌کنیم و مسئولیت ما امروز این است که ببینیم نه تنها ایمنی
و امنیت آنها را برآورده می‌کنیم، بلکه تحقیقاتی انجام می‌دهیم در مورد کسانی که باعث
این حملات شدند، کسانی که با عوامل رژیم ایران به‌منظور کشتن اعضای سازمان مجاهدین
خلق همکاری کردند. بنابراین من به عضو کمیتهمان، تد پو، که قطعنامه‌ای را برای عدالت
در این زمینه ارائه داده افتخار می‌کنم. و من قصد دارم این قطعنامه را از کمیته بگذرانم
و به اجلاس رسمی مجلس نمایندگان بکشانم.
قطعنامه 650 که در اجلاس
کمیته خارجی مجلس نمایندگان به تصویب رسید، نخستین قطعنامه‌یی است که تماماً به تعهدات
آمریکا نسبت به تأمین امنیت و حفاظت آنها اختصاص یافته و به‌طور مستقل به رأی گذاشته
شده است.
در جریان بررسی قطعنامه
650 که اجلاس آن تحت ریاست اد رویس به‌طور زنده از سایت رسمی کمیته امور خارجی مجلس
نمایندگان پخش شد، نمایندگان برجسته از هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه و رؤسای زیرکمیته‌ها،
طی سخنانی حمایت قاطع خود را از قطعنامه اعلام و جنایات و توطئه‌های رژیم آخوندی علیه
ساکنان لیبرتی را محکوم کردند.
قطعنامه مجلس نمایندگان
آمریکا - شماره 650
یکصد و چهاردمین کنگره
آمریکا- دوره دوم
تاریخ ارائه: 17مارس
2016
برقراری امنیت و حفاظت
مخالفان ایرانی که در کمپ لیبرتی در عراق به‌سر می‌برند و در انتظار انتقال توسط کمیساریای
عالی پناهندگی سازمان ملل‌متحد هستند و این‌که مجاز باشند از سرمایه‌های خود برای استقرار
مجددشان استفاده کنند
قطعنامه:
(از آنجا که تقریباً 2000تن افراد غیرمسلح از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران
در لیبرتی در انتظار انتقال و استقرار مجدد توسط کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل‌متحد
هستند که آنها را به‌عنوان ”افراد مورد نگرانی“ و ”افرادی تحت حفاظت بین‌المللی“ شناخته
است،
(از آنجاکه آنها با رژیم مذهبی در تهران مبارزه می‌کنند، و به‌دلیل همین مخالفت
در معرض خطر و تهدید دائمی از طرف نیروهای طرفدار رژیم ایران هستند،
(از آنجاکه این افراد در پی یادداشت تفاهم دسامبر 2011 بین سازمان ملل‌متحد
و دولت عراق با دخالت نمایندگان دولت ایالات متحده آمریکا به‌منظور انتقال سریع به
کشورهای دیگر، از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی در مجاورت فرودگاه بین‌المللی بغداد منتقل
شده‌اند،
(از آنجا که آنها تحت موافقتنامه‌ای کاملاً مشخص مبنی بر حفظ حق مالکیت خود
بر اموال و داراییهایشان، لوازم و متعلقات ارزشمند خود را در کمپ اشرف به‌جا گذاشتند،
(از آنجاکه ایالات متحده آمریکا استاتوی آنها را به‌عنوان ”افراد تحت حفاظت
”بر مبنای کنوانسیون چهارم ژنو اعلام کرد، و به حفاظت و امنیت آنان تا تعیین‌تکلیف
نهایی متعهد شده است،
(از آنجاکه ایالات متحده آمریکا، نظارت و مسئولیت ساکنان را در اوایل سال
2009 همان‌طور که در بیانیه مورخ 28دسامبر سال 2008 سفارت آمریکا در مورد انتقال مسئولیت
حفاظت اشرف به دولت عراق آمده است، به این دولت انتقال داد،
(از آنجاکه ساکنان پس از انتقالشان به کمپ لیبرتی چندین بار مورد حمله قرار
گرفته‌اند.
(از آنجاکه نیروهای امنیتی عراق که مسئولیت حفاظت و نگهبانی ساکنان را بعهده
دارند از اجرای این مسئولیت در مقابل حملات مکرر باز مانده‌اند،
(از آنجاکه اخیراً در تاریخ 29اکتبر سال 2015، ساکنان لیبرتی توسط 80 موشک مورد
حمله قرار گرفتند که منجر به 24 کشته و دهها زخمی شد،
(از آنجاکه وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا، جان کری، حمله 29اکتبر را
به‌شدت محکوم نمود، و آن را یک حمله تروریستی وحشیانه و بی‌دلیل خواند، و خواستار پیدا
کردن مجرمان و حسابرسی از آنان شد
(ازآنجاکه دبیرکل سازمان ملل متحد، قویاً این حملات را محکوم کرده و خواستار
سپردن عاملان آن به دست عدالت شد،
(از آنجاکه کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل‌متحد این حملات را به‌عنوان
”بسیار اسفناک“ تشریح کرد،
(از آنجاکه به‌دلیل این حملات در اشرف و لیبرتی تابحال 140تن کشته و 7تن ربوده
شده، و بیش از 1300تن زخمی شده‌اند،
(از آنجاکه گروههای همدست با نیروهای سپاه پاسداران وابسته به نیروی قدس مسئولیت
این حملات را به‌عهده گرفته، و اعلام کرده‌اند که اگر ساکنان عراق را ترک نکنند حملات
بیشتری صورت خواهد گرفت،
(از آنجاکه همان نیروهای امنیتی عراقی که سابقه خشونت آمیزی علیه ساکنان غیرمسلح
داشته‌اند، هم‌چنان در اطراف لیبرتی مستقر هستند
(از آنجاکه شرایط امنیتی کمپ لیبرتی در مقابل حملات موشکی، نامناسب بوده است،
(از آنجاکه ساکنان کمپ با قابلیت دسترسی رژیم ایران با تسلیحات اتمی مخالفت
کرده‌اند، و گزارشهای ارزشمندی را در مورد فعالیتهای اتمی رژیم ایران، و تلاشهای رژیم
ایران برای ایجاد توانایی تسلیحات اتمی و دادن بمبهای کنار جاده‌ای و بمبهای نفوذ کننده
به نیروهای شبه‌نظامی عراق افشا کرده‌اند،
(از آنجاکه وزارت‌خارجه آمریکا در 29 اوت 2012 اعلام کرد، ”ایالات متحده بر
تعهدش در حمایت از امنیت و حفاظت ساکنان در طی پروسه انتقال در خارج از عراق تأکید
می‌کند“.
(ازآنجاکه صدهاتن منتقل شده‌اند ولی چشم‌انداز انتقال سریع همگی وجود ندارد،
(از آنجائیکه دولت آلبانی تابحال صدها تن از ساکنان لیبرتی را در راستای حمایت
بین‌المللی از افراد تحت خطر پذیرفته است، و متعهد شده که در همبستگی بین‌المللی برای
مراقبت از افراد تحت خطر 2000تن دیگر را بپذیرد،
(از آنجا که ساکنان قادر نبوده‌اند که به دارایی‌ها و متعلقات خود در اشرف دسترسی
داشته و یا آنها را بفروش برسانند تا مخارج جابه‌جایی خود را تأمین کنند،
بنابراین کنگره ایالات
متحده آمریکا بدین وسیله:
1) حملات به ساکنان لیبرتی را محکوم می‌کند،
2) از دولت عراق می‌خواهد که عدالت را در مورد مسئولان این حملات به اجرا
در آورد،
3) دولت ایالات متحده را فرا می‌خواند با دولت عراق به‌کار بپردازد تا
برای ممانعت از حملات آتی و تضمین سلامت و امنیت ساکنان، سطح حفاظت لیبرتی را به سطح
امنیتی و حفاظتی فرودگاه بین‌المللی بغداد ارتقاء بدهد،
4) دولت ایالات متحده را فرا می‌خواند با دولت عراق به‌کار بپردازد، تا
سابقه پرسنل مسئول امنیت کمپ لیبرتی، به‌طور دقیق بررسی و اطمینان حاصل شود که آنان
نه اکنون و نه در گذشته، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم، با سپاه پاسداران و سپاه قدس
یا سایر گروههای مسئول در حملات قبلی ارتباطی نداشته باشند؛
5) از دولت عراق می‌خواهد که از دسترسی ساکنان به آب پاکیزه، غذا، و خدمات
بهداشتی و پزشکی، برق، و لوازم و وسائل ضروری اطمینان حاصل کند،
6) دولت ایالات متحده را فرا می‌خواند، با دولت عراق به‌کار بپردازد تا
این دولت همه تلاشهای معقول، برای تسهیل دسترسی و توانمندی ساکنان برای فروش داراییهایشان
در اشرف و لیبرتی به‌منظور پرداخت هزینه‌های زندگی و استقرار مجدد در خارج از عراق
را به‌عمل بیاورد؛
7) از دولت ایالات متحده می‌خواهد، با دولت عراق و کمیساریای عالی پناهندگان
ملل‌متحد به‌کار بپردازد تا اطمینان حاصل شود که ساکنان لیبرتی، بدون هیچ استثنائی،
بر اساس یادداشت تفاهم دسامبر 2011، به‌طور امن در خارج از عراق و ایران مستقر گردند؛
8) دولت ایالات متحده را فرا می‌خواند، با دولت آلبانی و کمیساریای عالی
پناهندگان ملل‌متحد برای تسهیل و تأمین مکانهای مناسب استقرار برای بقیه ساکنان لیبرتی
در آلبانی، به‌کار بپردازد تا زمانی که آنها در این زمینه خودکفا شوند.
کنگره ایالات متحده آمریکا
اجلاس کمیته خارجی مجلس
نمایندگان
بررسی و تصویب قطعنامه
شماره 650
درباره حفاظت و امنیت
مجاهدان لیبرتی
سخنرانیهای اد رویس رئیس
کمیته خارجی
الیوت انگل رئیس دموکراتها
و نمایندگان از هر دو
حزب دموکرات و جمهوریخواه
در اجلاس کمیته خارجی
۱۸می ۲۰۱۶ (۲۹اردیبهشت۹۵)
اد رویس رئیس کمیته امور
خارجی: کمیته کار خود را شروع می‌کند؛ امروز جمع شده‌ایم تا چند لایحه دوحزبی را بررسی
کنیم. این موارد که پیشاپیش در اختیار اعضا قرار گرفته بررسی خواهد شد. ما قطعنامه
374 مجلس نمایندگان درباره شراکت بین سنگاپور و آمریکا را داریم و الحاقیه 78 انگل
را داریم... ، ما قطعنامه 650 مجلس نمایندگان را داریم درباره امنیت و حفاظت مخالفان
ایرانی در کمپ لیبرتی در عراق و الحاقیه 80 (الیوت) انگل برای قطعنامه 650 مجلس نمایندگان،
هر فرد یک نوبت پیرامون هر کدام از این موارد می‌تواند صحبت کند.
من همچنین مایلم از آقای
تدپو به‌خاطر رهبری‌اش در ارائه یک اقدام بسیار ضروری تشکر کنم. قطعنامه 650 مجلس نمایندگان
در مورد حفاظت مخالفان ایرانی در کمپ لیبرتی در عراق. کمپ لیبرتی یک پایگاه سابق ارتش
آمریکا در خارج از بغداد است که اکنون مقر بیش از دو هزار پناهنده ایرانی است که اعضای
اپوزیسیون رژیم تهران هستند. در اکتبر گذشته، (۲۴) تن از ساکنان در یک حمله موشکی به
این کمپ کشته شدند. ما اطلاعاتی دریافت کردیم که رژیم ایران و نیروهای نیابتی آنها
در عراق در حال ترتیب‌دادن حمله علیه ساکنان این کمپ هستند. خشم موجود در این کمیته
از این است که بارها و بارها و بارها، رژیم ایران حملاتی علیه این افراد انجام داده
بدون این‌که این امر توسط دولت عراق سد شود. به همین دلیل قطعنامه آقای پو به دولت
آمریکا و دولت عراق فراخوان می‌دهد تا دست به اقدام بزنند و حفاظت لازم برای ساکنان
کمپ لیبرتی را فراهم کنند و تضمین بدهند که به سرعت در خارج از عراق مستقر شوند، یعنی
در مناطق امنی مانند آلبانی و دیگر کشورهایی که توافق کرده‌اند با کسانی که با رژیم
ایران مخالفت کرده‌اند کار کنند تا از امنیت آنها مطمئن شوند. امیدوارم همه اعضای ما
از این قطعنامه حمایت کنند... .
الیوت انگل- رئیس دموکراتها
در کمیته امورخارجی
ما همچنین در حال بررسی
قطعنامه 650 مجلس نمایندگان هستیم که برای امنیت و سلامتی مخالفان ایرانی در کمپ لیبرتی
در عراق فراخوان می‌دهد. مایلم از آقایان تدپو و هیگینز تشکر کنم که پیرامون این قطعنامه
کار کردند و مفتخرم که حامی مشترک آن باشم. مایلم به دوستانمان با جلیقه‌های زرد رنگ
خود در جلسه کمیته امروز خوش‌آمد بگویم. باور کنید که ما در مورد کمپ لیبرتی بسیار
نگرانیم و همه را مطلع کرده‌ایم که ما از نزدیک مسائل را پیگیری می‌کنیم تا مطمئن شویم
از آن افراد حفاظت شود. ساکنان کمپ لیبرتی شایسته زندگی با کرامت و بدون نگرانی از
خشونت هستند. حمله موشکی اکتبر گذشته علیه ساکنان غیرمسلح کمپ لیبرتی توسط شبه‌نظامیان
شیعی رژیم ایران که باعث کشته‌شدن 24تن شد بزدلانه‌ترین اقدام بود. ما هنوز منتظریم
که عاملان این حمله در برابر عدالت قرار بگیرند. من همچنین مایلم یادآوری کنم، الحاقیة
من به این قطعنامه تعهد آلبانی را جهت انتقال ساکنان کمپ لیبرتی مورد تأکید قرار می‌دهد.
این قطعنامه پیامی ارسال
می‌کند که ما در کنار زنان و مردان کمپ لیبرتی ایستاده‌ایم و خواهان اقدامات سریع و
معنی‌دار برای رسیدگی به آنها هستیم.
ایلیانا رزلهتینن – رئیس
زیرکمیته خاورمیانه و شمال آفریقا
آقای رئیس، مایلم خیلی
سریع و کوتاه به قطعنامه قاضی تد پو، قطعنامه 650، که فراخوان می‌دهد به تأمین امنیت
و سلامتی ساکنان کمپ لیبرتی در عراق بپردازم. موضوع پوشیده‌یی نیست که دولت عراق در
حفاظت از این افراد و کمپ لیبرتی کاملاً شکست خورد و این دولت به تعهدات خود که در
یادداشت تفاهم دسامبر 2011 قید شده پایبند نبوده است. کمپ لیبرتی هرگز از حفاظت مناسب
برخورد نبوده است. اکنون با توجه به توافق اتمی رژیم ایران و این واقعیت که رژیم ایران
از پول بیشتری برای پیشبرد اقدامات مخوف خود برخوردار می‌شود، من نگران هستم که لیبرتی
نسبت به گذشته به هدفی ساده‌تر و بزرگتر برای رژیم تبدیل شود. من هم‌چنان به دولت
و دیگر دولتها فشار خواهم آورد تا هر اقدام ممکن جهت کمک به ساکنان لیبرتی در اسرع
وقت صورت گیرد و من به حمایت از همه ساکنان لیبرتی ادامه خواهم داد تا تک به تک آنها
در معرض تهدیدی نباشند. من از قطعنامه قاضی تدپو حمایت می‌کنم و از او بابت رهبریش
در این رابطه تقدیر می‌کنم. با تشکر از آقای رئیس و عضو ارشد.
برد شرمن- عضو کمیته امور
خارجی
مایلم به‌طور خلاصه در
مورد قطعنامه 650 صحبت کنم که برای تأمین امنیت و سلامتی مخالفان ایرانی در کمپ لیبرتی
فراخوان می‌دهد. سازمان مجاهدین خلق ایران گروه مخالف رژیم ایران است که مخالف رژیم
دیکتاتوری شاه بوده و مخالف رژیم کنونی است. مجاهدین خلق در افشای گزارشهای مربوط به
برنامه غیرقانونی اتمی رژیم ایران نقش کلیدی ایفا کرده است. تمایلی وجود دارد که به
هر موضوعی در جهان از طریق عینک جنجال سیاسی در آمریکا نگاه شود. اما صرف‌نظر از این‌که
توافق اتمی با رژیم ایران بهترین روش برای پاسخ به برنامه اتمی آن هست یا نه، ما همگی
به‌طور جدی به مجاهدین خلق ایران مدیون هستیم که این اطلاعات را برای جهان فاش ساخت
و باعث شد که آمریکا و جهان بر این موضوع متمرکز شوند. تقریباً سه هزار عضو مجاهدین
خلق ساکن در کمپ اشرف در سال 2012 به کمپ لیبرتی منتقل شدند. اعضای مجاهدین توسط ارتش
آمریکا حفاظت می‌شدند تا این‌که ما در سال 2009 اختیارات را به دولت عراق تحویل دادیم.
از آن زمان تا کنون کمیساریا، که مجاهدین خلق را به‌عنوان «افراد مورد نگرانی» و «نیازمند
حفاظت بین‌المللی» به‌رسمیت شناخته است، جهت انتقال اعضای مجاهدین به کشورهای دیگر
و به‌طور خاص آلبانی، کار کرده است. عراق قول داده بود از اعضای مجاهدین بعد از تحویل
اختیارات توسط آمریکا به دولت عراق حفاظت کند و امنیت آنها را تأمین کند. اما تا به
امروز، آنها حفاظت مورد نیاز را تأمین نکرده‌اند. ما دارای روابط پیچیده‌یی با دولت
بغداد هستیم. این دولت تحت محاصره بوده و متکی به حمایت آمریکاست و آمریکا باید قویاً
به این دولت فراخوان بدهد تا به حداقل تعهدات حقوق‌بشری خود جهت حفاظت از کمپ لیبرتی
پایبند باشد. این قطعنامه، که من از قاضی تدپو به‌خاطر ارائه آن تقدیر می‌کنم، تاریخچه
خشونت علیه ساکنان کمپ لیبرتی، از جمله حمله اخیر در سال 2015 را با جزییات شرح می‌دهد.
این قطعنامه همچنین به دولت عراق فراخوان می‌دهد که امنیت کمپ لیبرتی را بهبود بخشد.
علاوه بر این قطعنامه 650 به دولت آمریکا فراخوان می‌دهد جهت فشار آوردن به عراق برای
پایبند بودن به قول‌های خود تلاش کند و به دولت آمریکا تأکید می‌کند، در روند انتقال
با آلبانی و کمیسر عالی پناهندگان ملل‌متحد کار کند. من قویاً از این قطعنامه و موارد
دیگر حمایت می‌کنم.
دینا روهرا باکر – رئیس
زیرکمیته اروپا- آسیا
آنچه امروز در برابر ما
قرار دارد، فرصتی است که اشتباهی را درست کنیم یا تلاش کنیم قدمی در جهت درست برداریم
و بخشی از اعتبار خود به‌عنوان یک کشور را بازپس بگیریم. ساکنان لیبرتی بخشی از سازمانی
هستند که از دیرباز مخالف دیکتاتوری آخوندها در ایران بوده است. من از قطعنامه 650
حمایت می‌کنم. اگر این عملی نشود، باید متعهد شویم و و به آنها امکان آن را بدهیم که
از تهدید آخوندها که مردم خودمان را هم تهدید می‌کنند، رها باشند. بنابراین، زمان آن
است که همبستگی خود را با آن افراد شجاع ابراز کنیم.
جو ویلسون، عضو کمیته
خارجی
متشکرم آقای رئیس. تشکر
می‌کنم که بار دیگر با رهبری شما و عضو ارشد، این کمیته چند قطعنامه دو حزبی را بررسی
می‌کند... امروز کمیته همچنین اقدامات مهمی اتخاذ می‌کند، با رهبری رئیس کمیته، در
به‌رسمیت شناختن همکاری بین آمریکا و سنگاپور، حفاظت از مخالفان ایرانی با رهبری قاضی
تد پو و اعمال تحریم علیه ناقضان حقوق‌بشر. من کار عالی صورت‌گرفته برای این قطعنامه‌ها
را مورد تقدیر قرار می‌دهم و خواهان تصویب آنها هستم.
اد رویس: قاضی تد پو از
تگزاس.
قاضی تدپو - رئیس زیرکمیته
تروریسم
از رئیس کمیته تشکر می‌کنم.
مایلم موضوعی را مورد بحث قرار بدهم که ما از سال 2009 بسیار در مورد آن صحبت کرده‌ایم،
یعنی انسانهای خوبی که اول در کمپ اشرف بودند و اکنون در کمپ لیبرتی هستند. در حالی‌که
که در این کمپ‌ها بوده‌اند، اتفاقات بدی برای آنها رخ داده است. هر بار ما دور هم جمع
می‌شویم، به‌نظر می‌رسد حملات بیشتر، قتل‌های بیشتر، حملات موشکی بیشتری علیه این افراد
که در این دو منطقه مستقر بوده‌اند صورت گرفته است. بسیاری از کسانی که امروز این‌جا
هستند، خانواده‌هایشان در کمپ لیبرتی به‌سر می‌برند. برخی از اعضای خانواده آنها از
سال 2009 تا کنون به‌قتل رسیده‌اند. من پایداری آنها را مورد تقدیر قرار می‌دهم. اما
حدود دو هزار عضو جنبش اپوزیسیون ایران هستند، یعنی سازمان مجاهدین خلق ایران که بار
دیگر می‌گویم، غیرمسلح هستند و در کمپ لیبرتی در عراق به‌سر می‌برند. آنها در آنجا
زندگی می‌کنند، چون مجبور به ترک ایران شده‌اند که حکومت آن هیچ‌گونه مخالفت سیاسی
را تحمل نمی‌کند. اگر قرار بود به ایران بازگردانده شوند، به قتل می‌رسیدند. آخوندها
در ایران از مجاهدین خلق می‌ترسند و به آنها کینه دارند. مجاهدین خلق به‌روشنی خواهان
آزادی در ایران هستند. انتخابات آزاد. اما به‌نظر می‌رسد که دستان دراز آخوندها در
تهران به عراق هم می‌رسد، یعنی جایی که این افراد برای مدت زیادی در آنجا زندگی کرده‌اند.
در اکتبر گذشته ساکنان در معرض حملات موشکی شدیدی در عراق قرار گرفتند. 24نفر کشته
و دهها تن دیگر مجروح شدند و سپاه پاسداران مسئولیت این حمله را پذیرفته و هشدار داده
که حملات بیشتری در پیش است. این نوع حملات، که اگر درست یادم باشد هفت مورد بوده است،
علیه اعضای مجاهدین خلق که در عراق هستند، جان 140نفر را گرفته است. حتی یک نفر بابت
این قتل‌ها مورد حسابرسی قرار نگرفته است. حتی یک نفر بابت این قتل‌ها که در این کمپ‌ها
صورت گرفته، دستگیر یا روانه زندان نشده است. 1300تن دیگر مجروح شده و 7نفر هم ربوده
شده‌اند. تنها «جرم» آنها مخالفت با مستبدان در ایران است. قطعنامه 650 مجلس نمایندگان
این حملات را محکوم می‌کند. مایلم از عضو ارشد بابت الحاقیه‌اش تشکر کنم که این قطعنامه
را بهتر می‌کند. این قطعنامه حملات را محکوم می‌کند و به دولت عراق فراخوان می‌دهد،
عاملان این حملات را در برابر عدالت قرار دهد.
آنهایی که در دولت عراق
روابطی با سپاه پاسداران دارند، نباید به‌عنوان مسئول مدیریت کمپ منصوب شوند. چند سال
پیش رئیس کمیته روهرا باکر و خودم به عراق رفتیم و خواهان ورود به کمپ اشرف شدیم. دولت
عراق به‌قدری از این خشمگین بود که ما خواهان دیدن وقایع داخل کمپ قبل از انتقال آنها
به لیبرتی بودیم که به رئیس کمیته روهرا باکر و خودم گفته شد عراق را ترک کنیم. این،
میزان حمایت دولت عراق از رژیم ایران در مورد این کمپ‌هاست. البته که ما کشور را ترک
نکردیم و آنجا ماندیم و آنچه خواستیم را انجام دادیم. اما این به شما موضع دولت عراق
را در این رابطه نشان می‌دهد، چون ما فقط می‌خواستیم با چشمان خودمان وضعیت زندگی این
افراد را ببینیم. افرادی که به‌نظر من بسیار میهن‌پرست هستند. در حالی‌که دخالت نفوذ
رژیم ایران در این منطقه رو به افزایش است، ما باید حمایت قوی خود را از این مخالفان
نشان بدهیم. آنها خواهان آزادی برای مردم خود هستند. در 30سال گذشته برای این تلاش
آنها بهای گرانی پرداخته‌اند و ناگزیر شده‌اند کشوری را که عاشق آن هستند ترک کنند
و بسیاری از اعضای خانواده خود را از دست بدهند. ما باید هر اقدامی را که می‌توانیم
برای تأکید بر حفاظت آنها انجام بدهیم. مهم است که دولت عراق به ساکنان اجازه بدهد
اموال خود را در کمپ لیبرتی و کمپ اشرف بفروشند. این اموال آنها است و متعلق به دولت
عراق نیست. بار دیگر مایلم از عضو ارشد انگل بابت الحاقیه‌اش تشکر کنم که این موضوع
را روشن می‌سازد. در حال حاضر دولت عراق تنها به ساکنان اجازه می‌دهد لباس‌هایی را
که با خود می‌برند منتقل کنند. آنها حتی اجازه ندارند کامپیوترهای لپ‌تاپ خود را ببرند.
این اموال آنهاست و متعلق به عراق نیست. افرادی که کمپ لیبرتی را ترک کرده و به مکانهای
دیگر می‌روند، باید اجازه یابند اموال شخصی خود را به هر کشوری که می‌خواهند بروند،
منتقل کنند. این حق آنها است و عدلت این‌را می‌طلبد. بنابراین، از رئیس کمیته و عضو
ارشد بابت حمایت آنها از این قطعنامه تشکر می‌کنم
اد رویس: تشکر از بیان
شیوای شما درباره این مسأله آقای تد پو، اما همچنین تشکر از ارائه آن.
آیا عضو دیگری خواهان
صحبت است؟ آقای هیگینز.
برایان هیگینز – عضو کمیته
خارجی
هیگینز: متشکرم آقای رئیس،
متشکر عضو ارشد انگل، تشکر از برگزاری جلسه مهم امروز، خوشحالم که قطعنامه 650 مجلس
نمایندگان را بررسی می‌کنیم.
ما قطعنامه شماره ۶۵۰
را بررسی می‌کنیم قطعنامه‌یی که توسط نماینده کنگره تد پو معرفی شده است که بر تعهد
قوی ما به ساکنان کمپ لیبرتی برای تأمین امنیت و انتقال سریع تأکید می‌کند. از سال
۲۰۰۹ تا کنون ۷ حمله علیه کمپ اشرف و لیبرتی انجام گرفته است که باعث جان باختن
۱۴۰ نفر از ساکنان و بیش از هزار مجروح شده است. به‌رغم تعهد و التزام به تأمین امنیت
برای آنها، دولت عراق در انجام تعهد خود شکست خورده است حدود ۲۰۰۰ نفر از ساکنان کمپ
لیبرتی هم‌اکنون منتظر انتقال توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل هستند. ما
باید با سازمان ملل و دولت عراق کار کنیم تا به سرعت این افراد را قبل از آن که آسیبی
به آنها برسد منتقل کنیم. در حین انجام اینکار، دولت عراق باید سلامتی و امنیت ساکنان
را که افراد مورد نگرانی هستند تأمین کند. من در انتظار تصویب این قطعنامه هستم...
اد رویس:
متشکرم. چون درخواست دیگری
برای صحبت نیست، آیا الحاقیه دیگری هست؟ چیزی نیست و رئیس برای تصویب قطعنامه‌ها باتفاق
آرا اقدام می‌کند. همه موافقان بگویند «آری» . مخالفان بگویند «خیر» . به عقیده رئیس
این (قطعنامه‌ها) با آرای موافق باتفاق آرا مورد موافقت قرار گرفت و بدون هیچ اعتراضی،
موارد تصویب‌شده باتفاق آرا به‌طور مطلوب به‌عنوان متمم گزارش می‌شود و کارکنان باید
هر تغییر تکنیکی لازم را انجام بدهند. همچنین بدون هیچ اعتراضی، رئیس کمیته مجاز است
خواهان بررسی همه این (قطعنامه‌ها) در اجلاس مجلس نمایندگان بشود.
مؤخره جلسه:
رویس: ... جلسه امروز
ما به پایان می‌رسد، تشکر می‌کنم از عضو ارشد انگل و همه اعضای کمیته به‌خاطر کمک و
پشتیبانی‌شان از جلسه امروز. اجلاس کمیته پایان می‌یابد
خانم مریم رجوی: در سالگرد حماسه فروغ اشرف درود می‌فرستیم بر۳۶مجاهد خلق که در ۱۹فروردین۱۳۹۰ با جانفشانی، كلمه اشرف را مايه افتخار بشريت کردند. پیام اشرف و آن زنجیر پولادینی که آن‌روز در مقابل نیروهای مهاجم ساخته شد، با کانون‌های شورشی در کار به‌زیر کشیدن آخوندهاست.
یادواره هشتمین سالگرد حماسه فروغ اشرف در ۱۹ فروردین۹۰
در هفتمین سالگرد حماسه فروغ اشرف در ۱۹ فروردین
۱۳۹۰به ۳۶ مجاهد دلیر و سرفرازی که در این نبرد نابرابر جاودانه شدند، ادای
احترام می‌کنم.
در پی حمله وحشیانه مزدوران ولایت فقیه در عراق
به اشرف، ۳۶مجاهد دلیر به شهادت رسیدند و تعداد زیادی مجروح شدند. آنها با دست‌خالی
در برابر هجوم زرهی‌ها و هاموی‌هایی که از روی تن‌های خسته مجاهدین عبور می‌کرد،
در رویارویی با قوای سراپا مسلح دولت دست نشانده ولایت فقیه در عراق، پرچم آزادی ایران
را برافراشته نگه داشتند.
سلام بر خواهران عزیز و شهیدم؛ آسیه رخشانی،
فاطمه مسیح، مرضیه پورتقی، نسترن عظیمی، فائزه رجبی، مهدیه مدد زاده، شهناز پهلوانی
و صبا هفت برادران.
قهرمانانی كه از همان روز، با رزم و پاكبازی
خود، پيشاپيش هزار زن قهرمان، بنای شورای مركزی جديد سازمان مجاهدين خلق ايران را
بنياد گذاشتند.
و سلام بر برادران عزیز و شهیدم؛ حسن اوانی،
جعفر بارجی، محمدرضا یزدان دوست، غلامرضا تلغری، احمد آقایی، مرتضی بهشتی، علی
اکبر مدد زاده، قاسم اعتمادی، ناصر سپه پور، محمد رضا پیرزادی، امیر مسعود فضل‌اللهی،
حسین احمدی، زهیر ذاکری، حنیف کفایی، محمد قیومی، خلیل کعبی، سعید چاووشی، مسعود
حاجیلویی، سعید رضا پورهاشمی، ورقا سلیمانی، بهروز ثابت، فریدن عینی، ضیاءالله
پورنادر، مهدی برزگر، مجید عبادیان، علیرضا طاهرلو، بهمن عقیقی و منصور حاجیان.
شعله‌های یاد و نام یکایک آنها در تاریخ
مقاومت و آزادی ایران همواره زنده خواهد بود و آتشی که فداکاری آنها در جان‌ها و
وجدان‌ها برافروخت فروزان خواهد ماند؛ تا روزی که مردم ایران روی خجسته آزادی را
ببینند.
زندانیان سیاسی زندان گوهردشت کرج روز پنجشنبه 17 فروردین
درباره حمله وحشیانه نیروهای جنایتکار مالکی به ساکنان اشرف در 19 فروردین 90 بیانیه‌یی
با عنوان «بیاد صبا و همرزمانش» صادر کردند. در این بیانیه آمده است:
هفت سال از حماسه ۱۹فروردین سالگرد فروغ اشرف میگذرد با گرامیداشت یاد ۳۶ مجاهد قهرمان و پایداری
مجاهدان بی سلاح اشرفی در برابر تهاجم وحشیانه گردانهای زرهی نگاهی به زندگی نامه
پر بار این قهرمانان می اندازیم
بعد از توفانی مهیب، آن زمان، دیگر، شب
شبها بود.
ماه، پنهان در پشت ابرهای تیره و تار…
و زمین فرو رفته در سکوت و تاریکی… به هر کرانه می‌نگریستی بیداد بود و تباهی،
توطئه بود و خیانت، ظلمت بود و تاریکی که می‌خواستند سکون و خاموشی را آیه‌های زمینی
و یأس و نومیدی را فاتح قصه‌ها سازند؛ می‌خواستند فریاد و خیزش را واژه‌هایی مدفون
در میان آرزوهای بر باد رفته بخوانند و لبخند و امید را رویاهای طلایی که به واقعیت
نخواهند پیوست.
در چنین خشکسالی از رویش و اعتقاد، نام
من زینت‌بخش کتاب تاریخ وطنم گشت.
«روی یک برگ طلایی از
کتاب وطن و تاریخش، بنویس که در این‌جا شهری دیدم، آجرش یکرنگی، جامه‌هایش یک‌رنگ،
ساکنانش همگی چشمه‌هایی بی‌تاب، چشمه‌های بی‌تاب، چشمه‌هایی بی‌تاب»
اما بی‌تابی آن چشمه‌های جاری را خصم
برنمی‌تابید. عقیده و ایمان آنها، خواب شیاطین را از هم می‌درید. پاکی قلبهایشان
دشمن را سراسیمه می‌کرد..........
«اسم همه ما مجاهد خلق است: فرزندان مریم!… بزرگترین و مهمترین
سرفصل زندگی ما همانا عبور از کوره‌های گدازان انقلاب بوده است که خودش را در سیمای
رئیس‌جمهور برحق و حتمی ما نشان می‌دهد. … این زندگی راهی سرخ‌فام تا رسیدن به جامعه
بی‌طبقه توحیدی است».
«امیدوارم که بتوانم با فدای جان ناچیز خودم که هدیه‌ای ناقابل است،
قسمتی کوچک از وظیفه‌ای بزرگ را که در قبال خدا و خلق و به شکرانه این هدایت و نعمت
بزرگ بر دوش دارم به انجام برسانم. و ای کاش هزاران جان دیگر داشتم تا در این راه مقدس
فدا کنم». - از وصیتنامه مجاهد شهید جعفر بارجی در اردیبهشت ۶۶
«ولی‌فقیه به نقطه‌ای رسیده که از نان شبش هم مهمتر این است
که اشرف را ببندد… ما از ابتدا که به مجاهدین آمدیم مسیر مشخصی را انتخاب کردیم و آن
هم چشمداشتن به پیروزی سهل و آسان و رسیدن به مقام و منصب نبود. … همواره در آرزوی
داشتن سعادت شهادت در راه محقق شدن آزادی خلقمان بودم» از نامه مجاهد شهید قاسم اعتمادی
۶/شهریور/۸۸»
«با سلام به
تمام آنهایی که در راه آزادی جان باختند و با خونشان آن را آبیاری و حراست کردند و
با سلام به شهیدان قیام ایران و با سلام به تمام خواهران و برادرانم از شهر مقاومت،
اشرف تا تمامی نقاط جهان. آنهایی که با گوشت و پوست خودشان برای دفاع از آزادی به اعتصاب
غذا شتافتند و ذره ذره وجودشان را در این راه ریختند. انشاالله که لایق این همه بزرگی
و کرامت باشم».
زهیر همیشه یک رزمنده بود. نه به این خاطر که از وقتی چشم باز
کرده بود خود را در سازمان و در کنار پدری مجاهد دیده بود، بلکه در سال ۶۹، وقتی سازمان تصمیم گرفت که
بچه‌ها را برای دور بودن از خطرات جنگ اول خلیج فارس به خارج بفرستد، زهیر که هنوز
نوجوانی ۱۴ساله
بود، زیر بار خواست مسئولان و حتی پدرش نرفت و گفت که می‌خواهد رزمنده ارتش آزادیبخش
باشد و با این‌که دانش‌آموزی بسیار با استعداد بود، حتی وسوسه ادامه تحصیل هم نتوانست
بین او و عشقش، مبارزه جدایی بیندازد و او باز هم با اصرار زیاد توانست در پشتیبانی
عملیات مروارید، جایی برای خود پیدا کند. همین روحیه باعث می‌شد که زهیر همیشه بزرگتر
و قابل اتکاتر از سنش باشد، هم در فهم عمیق مسائل بغرنج و هم در مسئولیت‌پذیری.
امیر مسعود در وصیتنامه خود، خطاب به مادرش نوشته است:
”مادر مبارز و مهربانم، من رنجها و سختیهایی را که تو در رابطه
با فعالیتهای من کشیده‌ای هیچ‌گاه فراموش نخواهم کرد. چه آن دوران که من زندان بودم
و تو برای یافتن من روزهای متمادی جلو زندانها بودی و چه روزهایی که مزدوران خمینی
به خانه ما هجوم می‌آوردند و تو برای از بین بردن مدارک، کتابهای مرا حتی کتابهای درسی
مرا نیز مخفی کرده بودی، و یا حمایتهایی که در برابر هر کس و ناکسی از عقاید من می‌کردی،
آری مادر، من اینها را هیچ‌گاه فراموش نخواهم کرد، فراموش نخواهم کرد، هنگامی را که
مجاهدی را برای مخفی شدن به خانه می‌آوردم و تو هرچه از دستت برمی‌آمد از امکانات تا
عادیسازی امنیتی به بهترین نحو ممکن انجام می‌دادی. مادر، حالا با افتخار به همه بگو
که فرزندت راه امام بزرگوارش حسین را پیمود و در این راه به‌شهادت رسید و تو روزی که
انقلاب به پیروزی برسد، فرزندت را در چهره‌های شاد خلق ایران و در شکوفه‌های بهاری
خواهی دید... .
«بعد از خارج شدن از ایران و بودن در جمع مجاهدین
تنها یک آرزو دارم، این‌که روزی برسد که ایران و مردم رنجدیده آن آزاد شده باشند. روزی
که بچه‌های معصوم ایران مجبور نباشند برای تهیه یک لقمه نان دست فروشی و کار کنند.
روزی که پدران از تهیه نکردن نیازمندیهای فرزندان شرمنده نباشند. روزیکه زنان و دختران
مجبور نباشند برای تأمین زندگی رو به فساد و هزار بدبختی بیاورند».
«من از
آن روز که خود را در بند شهر اشرف احساس کردم، همیشه سراپا احساس غرور و شعف ایدئولوژیکی
داشته و با کمال سربلندی احساس می‌کنم که آزادترین فرد هم هستم». این قسمتی از یک نوشته
مجاهد شهید محمدرضا یزدان دوست است. گویی حافظ این بیت را در وصف حال محمدرضا سروده
است که:
«حافظ از جور تو، حاشا که بگرداند روی / من از آن روز که در
بند توام آزادم»
«مگه می‌شه در مقابل خون شهدای قیام خاموش نشست. مگه می‌شه
در مقابل خون ۱۲۰هزار
شهید سکوت کرد و به این رژیم پلید تن داد». - از گفته‌های مجاهد قهرمان بهمن عتیقی
